QUITO
Blijf op de hoogte en volg Ko en Marijke
25 Februari 2015 | Ecuador, Quito
Vanaf de flanken van de vulkaan Pichincha, 4.100 meter hoog, kijken we neer op de stad. Quito strekt zich links en rechts uit. Oneindig zo lijkt het. Als een smal lint, zo’n 50 kilometer lang. We zijn met de TeleferiQo omhooggebracht. Zes persoons cabines. De cable-ride is magnificent.
Jammer dat het artesenato park aan de voet van de TeleferiQo leeg staat. Grafiti, verloedering. Boven eveneens een deprimerend beeld. Rood stenen vakantiehuisjes, leeg en vervallen. Het shopping centre, vooral rolluiken. De medische post, voor behandeling van hoogteziekte is onbemensd. Een telescoop (1 USD voor de betere vergezichten), is “in onderhoud”. Volgens Gerben is er al vrij snel na de opening (2005) de klad gekomen in dit project. Niet rendabel.
Alleen de TeleferiQo zélf functioneert gelukkig nog wel. De uitzichten zijn adembenemend.
Met enige redeneertrucs kan Quito (2.850 meter), de hoogste hoofdstad ter wereld genoemd worden. Met de twee hoger gelegen “hoofdsteden” is namelijk iets aan de hand. La Paz (3.675) is wellicht de-facto de hoofdstad van Bolivia, maar grondwettelijk is dat het veel lager gelegen Sucre. En Lhasa (3.650 meter) is weliswaar de hoofdstad van Tibet, maar is Tibet nu onafhankelijk of de-facto een Chinese provincie?
Quito, is met 2,3 miljoen inwoners, de tweede stad van Ecuador. De zuidelijke havenstad Guayaquil heeft twee keer zoveel inwoners. We bezoeken een aantal highlights in “the strip”. De strook tussen de nieuwe wijds opgezette Avenida das Nacionas Unidas en El Panecillo, een relatief bescheiden bergje vanwaar de Maagd van Quito neerkijkt op de oude stad.
De strip wordt bestreken door de “Hop on – Hop off” city bus. Vanaf het Parque la Carolina rijdt de bus naar La Mariscal, de uitgangswijk tevens rosse buurt. Bij iedere stop kunnen we uitstappen (hop off) en dan een uur later de volgende bus nemen (hop on). Wij blijven nog even zitten.
De city bus rijdt stapvoets, vanwege de enorme drukte in de binnenstad. We bewegen ons nu ter hoogte van parque El Ejido. De volgende dag komen we hier nog een keer terug. Om wat rond te slenteren en te eten. Vanuit de McDonalds hebben we zicht op een verkeersartiest. Jongleren met drie oranje gekleurde verkeerspilons, balancerend op een hoge éénwielige fiets. Tussen de auto’s, terwijl het stoplicht op rood staat. Veel van dit soort straat acts hier. Hard werken voor weinig geld.
De bus rijdt nu door het oude centrum. Wij stappen pas uit op de terugweg.
Eerst bij het epicentrum van Ecuador, de Plaza Grande. Hier zetelt de Gobierno. Een gedenkplaat in de muur herinnert aan de moord op president Garcia Moreno, 1875. Vermoedelijk door liberaal progressieve tegenstanders. Het standbeeld op de Plaza herinnert aan helden die vielen bij de eerste pogingen om onafhankelijk te worden van Spanje (1809). Twee vriendelijke, keurig geklede oudere dames maken een praatje met ons. Zij kennen Rotterdam. Schoenpoetsertjes klampen ons aan. Verkoopsters lopen ons na met hun waren. We drinken koffie en eten sinaasappelcake. We hoppen weer op de city bus.
Bij Parque Garcia Morena verlaten we nogmaals de bus. Bovenaan het steil omhooglopende park torent La Basílica. Veel politie hier. Gele hesjes, politiemotoren, blauwe zwaailichten. De kerk is alleen open voor speciaal publiek. Militairen. In zondagse kleding gestoken burgers. Nu posteren zich ook blauw geüniformeerde met mitrailleur bewapende eenheden rondom de kerk. Zou de president zelf ook komen?
Wij wachten de gebeurtenissen niet af, kopen nieuwe batterijen voor ons fototoestel en nemen de bus terug naar het Parque la Carolina. Via de rándweg nu. Een stuk sneller.
Op zondagmiddag lopen we nog een keer door het park. Een oase in the middle of town. Omzoomd door hoogbouw. Tientallen voetbalveldjes, volleybal en basketbalvelden, een enorme atletiekbaan ook voor fietsen, een mountainbikecircuit. Overal sportende, joggende, fietsende mensen.
Vanaf de zijkant waakt La Cruz del Papa over de recreanten. Een enorm kruis op de plek waar Paus Johannes Paulus II in januari 1985 een openluchtmis leidde. Paus Franciscus schijnt binnenkort ook Ecuador aan te doen.
De zon verdwijnt achter de Pichincha. Carolina Park stroomt leeg. We eten wat en pinnen geld. Een taxi brengt ons naar Los Quipus. Morgen naar huis.
Jammer dat het artesenato park aan de voet van de TeleferiQo leeg staat. Grafiti, verloedering. Boven eveneens een deprimerend beeld. Rood stenen vakantiehuisjes, leeg en vervallen. Het shopping centre, vooral rolluiken. De medische post, voor behandeling van hoogteziekte is onbemensd. Een telescoop (1 USD voor de betere vergezichten), is “in onderhoud”. Volgens Gerben is er al vrij snel na de opening (2005) de klad gekomen in dit project. Niet rendabel.
Alleen de TeleferiQo zélf functioneert gelukkig nog wel. De uitzichten zijn adembenemend.
Met enige redeneertrucs kan Quito (2.850 meter), de hoogste hoofdstad ter wereld genoemd worden. Met de twee hoger gelegen “hoofdsteden” is namelijk iets aan de hand. La Paz (3.675) is wellicht de-facto de hoofdstad van Bolivia, maar grondwettelijk is dat het veel lager gelegen Sucre. En Lhasa (3.650 meter) is weliswaar de hoofdstad van Tibet, maar is Tibet nu onafhankelijk of de-facto een Chinese provincie?
Quito, is met 2,3 miljoen inwoners, de tweede stad van Ecuador. De zuidelijke havenstad Guayaquil heeft twee keer zoveel inwoners. We bezoeken een aantal highlights in “the strip”. De strook tussen de nieuwe wijds opgezette Avenida das Nacionas Unidas en El Panecillo, een relatief bescheiden bergje vanwaar de Maagd van Quito neerkijkt op de oude stad.
De strip wordt bestreken door de “Hop on – Hop off” city bus. Vanaf het Parque la Carolina rijdt de bus naar La Mariscal, de uitgangswijk tevens rosse buurt. Bij iedere stop kunnen we uitstappen (hop off) en dan een uur later de volgende bus nemen (hop on). Wij blijven nog even zitten.
De city bus rijdt stapvoets, vanwege de enorme drukte in de binnenstad. We bewegen ons nu ter hoogte van parque El Ejido. De volgende dag komen we hier nog een keer terug. Om wat rond te slenteren en te eten. Vanuit de McDonalds hebben we zicht op een verkeersartiest. Jongleren met drie oranje gekleurde verkeerspilons, balancerend op een hoge éénwielige fiets. Tussen de auto’s, terwijl het stoplicht op rood staat. Veel van dit soort straat acts hier. Hard werken voor weinig geld.
De bus rijdt nu door het oude centrum. Wij stappen pas uit op de terugweg.
Eerst bij het epicentrum van Ecuador, de Plaza Grande. Hier zetelt de Gobierno. Een gedenkplaat in de muur herinnert aan de moord op president Garcia Moreno, 1875. Vermoedelijk door liberaal progressieve tegenstanders. Het standbeeld op de Plaza herinnert aan helden die vielen bij de eerste pogingen om onafhankelijk te worden van Spanje (1809). Twee vriendelijke, keurig geklede oudere dames maken een praatje met ons. Zij kennen Rotterdam. Schoenpoetsertjes klampen ons aan. Verkoopsters lopen ons na met hun waren. We drinken koffie en eten sinaasappelcake. We hoppen weer op de city bus.
Bij Parque Garcia Morena verlaten we nogmaals de bus. Bovenaan het steil omhooglopende park torent La Basílica. Veel politie hier. Gele hesjes, politiemotoren, blauwe zwaailichten. De kerk is alleen open voor speciaal publiek. Militairen. In zondagse kleding gestoken burgers. Nu posteren zich ook blauw geüniformeerde met mitrailleur bewapende eenheden rondom de kerk. Zou de president zelf ook komen?
Wij wachten de gebeurtenissen niet af, kopen nieuwe batterijen voor ons fototoestel en nemen de bus terug naar het Parque la Carolina. Via de rándweg nu. Een stuk sneller.
Op zondagmiddag lopen we nog een keer door het park. Een oase in the middle of town. Omzoomd door hoogbouw. Tientallen voetbalveldjes, volleybal en basketbalvelden, een enorme atletiekbaan ook voor fietsen, een mountainbikecircuit. Overal sportende, joggende, fietsende mensen.
Vanaf de zijkant waakt La Cruz del Papa over de recreanten. Een enorm kruis op de plek waar Paus Johannes Paulus II in januari 1985 een openluchtmis leidde. Paus Franciscus schijnt binnenkort ook Ecuador aan te doen.
De zon verdwijnt achter de Pichincha. Carolina Park stroomt leeg. We eten wat en pinnen geld. Een taxi brengt ons naar Los Quipus. Morgen naar huis.
-
25 Februari 2015 - 19:53
Gerben:
Ha Ko en Marijke,
Naar ik aanneem is dit jullie laatste verslag voorlopig, in elk geval vanuit Ecuador. Ik hoop dat jullie genoten hebben van de reis en weer helemaal bijkomen van de vermoeiende bezigheid "vakantie". Mooie journalistieke verhalen allemaal.
nog even over de hoogste hoofdsteden: in La Paz staan weliswaar de regeringsgebouwen op 3.600 m boven zeeniveau, maar de stad zelf heeft een verloop in hoogte van ongeveer 3.000 m tot 4.100 m, en blijft dus altijd stukken hoger dan Quito, ofwel de allerlaagste stadsdelen in La Paz liggen hoger dan de hoogste stadsdelen van Quito.
Kunnen we nog een nabeschouwing verwachten? zou een mooie afsluiting zijn. -
25 Februari 2015 - 21:10
Ellen:
Geniet nog even van de laatste momenten in Ecuador en neem alle mooie herinneringen mee. Goede terugvlucht en voor straks welkom terug in ons koude kikkerlandje :-) -
25 Februari 2015 - 23:14
:
Ja, helaas, helaas, helaas is dit het laatste verslag uit Ecuador. We hebben nu al heimwee, vooral naar Irene en Gerben en de tijd die we samen hebben doorgebracht, dingen die we samen hebben gedaan, besproken en gedeeld.
"Travelling is hard work" (zoals een Franse reisvriend van ons placht te zeggen). Vooral Gerben heeft ons de eerste weken hard laten werken om niets te missen en de tijd optimaal te benutten. Gelukkig zijn we naderhand in wat rustiger vaarwater gekomen zodat we ook "de diepte" in gegaan zijn. Oftewel, wat langer op 1 plek hebben kunnen zitten.
Zoals Ellen zei, we nemen alle mooie herinneringen mee naar Nederland. Plus ook duizenden en duizenden foto's, vooral gemaakt door Marijke en Irene. Vermoedelijk zal Ko de voorjaarsvakantie nodig hebben om hieruit een handzaam foto album te destilleren. Niet om de heimwee te cultiveren naar wat was, maar vooral om het verlangen te voeden naar nieuwe landen, nieuwe ervaringen.
Zoals Cees Noteboom ooit schreef: "Een reiziger is behept met een chronische verlangen naar wat komen gaat, het nieuwe, het onbekende". Heimwee naar de toekomst. Dat ook en vooral hebben wij overgehouden aan deze reis naar Ecuador. Jullie allen, dank daarvoor. -
26 Februari 2015 - 11:51
Jannie:
Mooi, dat het zo'n prachtige reis geweest is. Fijn hè om uit je vaste patroon te kunnen stappen en te genieten van iets heel anders. Onderweg zijn is altijd fijn, ook thuis!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
