EL FARO DE CANOA

Vanaf onze veranda proberen we al urenlang de pelikanen te fotograferen. Die laten zich aan de overkant van de vallei, vlak boven zee, omhoog drijven door de termiek en scheren vervolgens vlak voor ons langs naar een andere visplek. Het is ons niet gelukt om ze mooi vast te leggen. Wel fotografeerden we oropendulas. Dat is vrij makkelijk. Die zitten gewoon stil in een boom.

Het huisje, plus een deel van de vallei, is eigendom van 3 families, waaronder Gerben en Irene. In het gebied verder plotjes van Amerikanen, Canadezen, Ecuadoranen. Allemaal hebben zij 1 wens. Zich vestigen aan de Pacific Coast hier bij Canoa. Het perceel zelf is onderdeel van de zogenaamde Urbanizacion de los Aposentos. In totaal zijn hier 85 lotes (percelen) te vergeven. Tot nu toe is er een 15-tal verkocht.

De Urbanizacion is ontstaan op de restanten van een failliete garnalenkwekerij. De bassins waarin zoet met zout water werd gemengd zijn nog zichtbaar (garnalen worden gekweekt in brak water). Ook zien we overblijfselen van in- en uitlaatsluizen. Een investeerder heeft de boedel en de schulden overgenomen en lost die nu af door de voormalige kwekerijgronden in delen te verkopen. De feitelijke verkoop wordt geregeld door een lokale ondernemer, die hiertoe een associatie is aangegaan met de investeerder.

Deze zogenaamde “functieverandering” van grond zien overal langs de kust. Althans het deel dat Gerben en Irene ons hebben laten zien. Van Pedernales tot Manta verrijzen vakantie parken, appartementen, hotels en condominios (ommuurde en beveiligde woonwijken). Overal treffen we bordjes “Vendo Terreno” aan. We moeten niet uitsluiten dat het er hier over 10-15 jaar Costa del Sol-achtig uitziet.

’s-Avonds zweven disco dreunen vanuit Canoa de vallei binnen. Vooral in het weekend is dit enigszins rustverstorend. Canoa is van oorsprong een vissersdorp dat uitgegroeid is tot populaire vakantiebestemming voor backpackers en surfers. Als je langs de boulevard loopt heb je aan de ene kant een lang lint van “Bob Marley achtige” strandtentjes en aan de andere kant een lang lint hostels, hotels, hotelarias. In totaal zijn er zo’n 140 overnachtingsmogelijkheden te zijn. En het einde is nog niet in zicht.

Het schijnt dat de vissers in Canoa op een gegeven moment een lichtbaken zagen op de top van een heuvel. Dat was nieuw. Dus vroegen ze zich af waar dat licht zo ineens vandaan kwam. Bij rondvraag bleek het te gaan om de lantaarnpaal die de Nederlanders op hun terrein hadden laten plaatsen. Immers, water, elektra, ontsluiting van het perceel was niet bij de prijs inbegrepen. Dat moet allemaal door de nieuwe grondeigenaren zelf worden geregeld.

De vissers noemden het nieuwe lichtbaken “El Faro de Canoa”. Dat is ook de naam geworden van de plek waar we nu tijdelijk verblijven. Heel toepasselijk. Want net als vanuit een vuurtoren heb je vanaf hier een prachtig uitzicht op de kustlijn en de oceaan. En op de pelikanen die zoals altijd op zoek zijn naar vis.