WARMLOPEN
Blijf op de hoogte en volg Ko en Marijke
07 Februari 2015 | Ecuador, Ambato
Eergisteren eerst langs de Farmácia gelopen, hier vlakbij (El Acacia). Antibiotica gekocht in verband met mijn longinfectie. Fijn dat je dit hier gewoon zonder recept kunt kopen. Op de factuur (USD 4,40) moet ik mijn naam invullen, het adres en mobiele telefoonnummer. Dan een handtekening van mij en van de farmacista.
Vlak voor de brug over het Ambato dal passeer ik een school. De middagklassen komen zo dadelijk uit. Ouders staan al te wachten. Straatverkoopsters hebben hun stalletjes voor de uitgang gepositioneerd. Snoepjes, drankjes, ijs. Op de muur tegenover de school een kleurrijke schildering van in boeken verdiepte kinderen. Met de tekst. “Niets mooiers dan de verwondering van een lezend kind”.
Op de brug, metertje of 50 hoog, schiet de gedachte door me heen wat te doen ingeval van een aardbeving. De kans is bijzonder klein, maar toch. Ik denk aan de golvende straat in Bali en in Nan, Thailand. De twee keer dat we een aardbeving meemaakten.
Aan de overkant van de brug loop ik de 50 meter naar beneden en kom bij het park aan de rivier. Onderaan ligt een man op de trap. Bewegingloos. Zonder schoenen. Alcohol? Drugs? Het is verder rustig in het park. Alleen een vrijend paartje. Over een fraai pad loop ik een eindje langs de bruin schuimende rivier. Daarna bovenlangs terug.
Marijke heeft gisteren de hele dag in het washok gewerkt en ontdekt dat dit eigenlijk een kamer is, met toilet en douche. Klopt zegt Gerben, het is de “meidenkamer”. Bij ons niet in gebruik, bij de buren wel, die hebben een meid die daar gewoon woont. Alle middenklasse woningen hebben zo’n kamer, aldus G. Veel flats zijn voorzien van een aparte dienstlift, uitsluitend voor het personeel.
Vandaag heeft Marijke een terugslag van het vele werk van gisteren. Irene en ik gaan samen op pad.
We bewonderen op het centrale plein Montalvo enkele streetpaintings. Vooral de in krijt gekleurde kolibri is fraai. Een jonge streetvendor spreekt ons aan. Hij is de maker en verkoopt ansichten van zijn straatschilderingen. De meeste blijken gemaakt in Bogota, Colombia, waar hij vandaan komt.
Irene stelt voor om naar de “ronde markt” te gaan. Daar is ze nog nooit geweest. Plaza Civica y Mercado José Maria Urbina. Beetje aan de rand van het centrum. Rustige markt, veel indigenas. Daarom verkopen ze, denk ik, hier wél de indigena sombreros van schapenwol die Marijke graag wil hebben. En op de centraler gelegen Mercado Modelo niet.
In de stad hangen overal posters van de kandidaten voor de aanstaande Miss Ambato verkiezingen. Dit in het kader van de Fiesta de la Fruta y de las Flores. In de plaatselijke krant La Hora (“lo que necesitas saber”, 50 dollarcent) staan interviews met enkele kandidaten.
Verkiezingen van schoonheidskoninginnen zijn populair in Ecuador. Vorig jaar ging er iets mis. Een lokale miss kreeg als prijs voor haar uitverkiezing een liposuctie cadeau. Ze overleed ten gevolge van de ingreep. Dit leidde tot discussie over de kwaliteit van cosmetische chirurgie hier in Ecuador.
Aan het eind van de middag wordt het druk in de stad. Het verkeer loopt vast in de smalle straten van het centrum. Uitlaatgassen vullen mijn longen.
’s Avonds kijken we, vanuit huis, naar de hardlopers die hier onder langs voorbijkomen. De jaarlijkse 10 kilometer. Eveneens in het kader van de komende Fiesta de la Fruta y de las Flores. Langs de route een handvol toeschouwers. Vuurwerk wordt ontstoken op het moment dat de eerste lopers passeren. De “ring of firework” eindigt in het stadion, uphill, aan de overkant van de rivier.
Vlak voor de brug over het Ambato dal passeer ik een school. De middagklassen komen zo dadelijk uit. Ouders staan al te wachten. Straatverkoopsters hebben hun stalletjes voor de uitgang gepositioneerd. Snoepjes, drankjes, ijs. Op de muur tegenover de school een kleurrijke schildering van in boeken verdiepte kinderen. Met de tekst. “Niets mooiers dan de verwondering van een lezend kind”.
Op de brug, metertje of 50 hoog, schiet de gedachte door me heen wat te doen ingeval van een aardbeving. De kans is bijzonder klein, maar toch. Ik denk aan de golvende straat in Bali en in Nan, Thailand. De twee keer dat we een aardbeving meemaakten.
Aan de overkant van de brug loop ik de 50 meter naar beneden en kom bij het park aan de rivier. Onderaan ligt een man op de trap. Bewegingloos. Zonder schoenen. Alcohol? Drugs? Het is verder rustig in het park. Alleen een vrijend paartje. Over een fraai pad loop ik een eindje langs de bruin schuimende rivier. Daarna bovenlangs terug.
Marijke heeft gisteren de hele dag in het washok gewerkt en ontdekt dat dit eigenlijk een kamer is, met toilet en douche. Klopt zegt Gerben, het is de “meidenkamer”. Bij ons niet in gebruik, bij de buren wel, die hebben een meid die daar gewoon woont. Alle middenklasse woningen hebben zo’n kamer, aldus G. Veel flats zijn voorzien van een aparte dienstlift, uitsluitend voor het personeel.
Vandaag heeft Marijke een terugslag van het vele werk van gisteren. Irene en ik gaan samen op pad.
We bewonderen op het centrale plein Montalvo enkele streetpaintings. Vooral de in krijt gekleurde kolibri is fraai. Een jonge streetvendor spreekt ons aan. Hij is de maker en verkoopt ansichten van zijn straatschilderingen. De meeste blijken gemaakt in Bogota, Colombia, waar hij vandaan komt.
Irene stelt voor om naar de “ronde markt” te gaan. Daar is ze nog nooit geweest. Plaza Civica y Mercado José Maria Urbina. Beetje aan de rand van het centrum. Rustige markt, veel indigenas. Daarom verkopen ze, denk ik, hier wél de indigena sombreros van schapenwol die Marijke graag wil hebben. En op de centraler gelegen Mercado Modelo niet.
In de stad hangen overal posters van de kandidaten voor de aanstaande Miss Ambato verkiezingen. Dit in het kader van de Fiesta de la Fruta y de las Flores. In de plaatselijke krant La Hora (“lo que necesitas saber”, 50 dollarcent) staan interviews met enkele kandidaten.
Verkiezingen van schoonheidskoninginnen zijn populair in Ecuador. Vorig jaar ging er iets mis. Een lokale miss kreeg als prijs voor haar uitverkiezing een liposuctie cadeau. Ze overleed ten gevolge van de ingreep. Dit leidde tot discussie over de kwaliteit van cosmetische chirurgie hier in Ecuador.
Aan het eind van de middag wordt het druk in de stad. Het verkeer loopt vast in de smalle straten van het centrum. Uitlaatgassen vullen mijn longen.
’s Avonds kijken we, vanuit huis, naar de hardlopers die hier onder langs voorbijkomen. De jaarlijkse 10 kilometer. Eveneens in het kader van de komende Fiesta de la Fruta y de las Flores. Langs de route een handvol toeschouwers. Vuurwerk wordt ontstoken op het moment dat de eerste lopers passeren. De “ring of firework” eindigt in het stadion, uphill, aan de overkant van de rivier.
-
08 Februari 2015 - 09:51
Jannie:
Wat een heel leuk verslag om te lezen Ko. Ik houd van de lokale sfeer als ik op reis ben. Wat me als eerste bijblijft van je verhaal, is dat van dat meisje, dat de miss-verkiezingen had gewonnen. Wat verschrikkelijk. Zou ze uit een arm gezin komen, denk ik dan, en dit haar weg om eruit te komen, uit die armoe. En dan zoiets! Wat vreselijk voor haar familie ook. Een prijs en wat voor een!
Leuk, dat ze daar ook hardlopen, dat doen ze bijna over de hele wereld. Ik liep zelfs hard in Tanzania, met Expats meestal, dat wel.
Heeft Marijke nu al een hoed, jullie hebben er vast naar gekeken op de markt. Groetjes, Jannie -
08 Februari 2015 - 11:23
Ellen:
Zeker leuk om te lezen! Een kleurrijk reisverslag. Trekken jullie het fysiek nog? Longinfectie en vermoeidheid lees ik in dit verhaal. Hoop maar dat alles goed gaat. Geniet er nog van! Liefs Ellen -
09 Februari 2015 - 01:22
Ko:
Ja, hardlopen zie je inderdaad vrijwel overal. Waar ik bewondering voor heb is hardlopen op deze hoogte, 2600 meter en dan 10 kilometer! Longinfectie (Ko) en vermoeidheid (Marijke) zijn voor ons "normale" verschijnselen. We hebben het programma al hierop aangepast, dus moet allemaal wel gaan lukken. -
09 Februari 2015 - 01:22
Ko:
Ja, hardlopen zie je inderdaad vrijwel overal. Waar ik bewondering voor heb is hardlopen op deze hoogte, 2600 meter en dan 10 kilometer! Longinfectie (Ko) en vermoeidheid (Marijke) zijn voor ons "normale" verschijnselen. We hebben het programma al hierop aangepast, dus moet allemaal wel gaan lukken. -
09 Februari 2015 - 04:32
Irene Bloemen:
Hee Ko: ik was écht wel één keer op die 'ronde' markt geweest hoor, anders had ik je er niet mee naar toe genomen!:-). Verder natuurlijk weer een heerlijk verslag!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
