Waterbuffel verdwenen
Door: KoenMarijke
Blijf op de hoogte en volg Ko en Marijke
23 Februari 2011 | Thailand, Bangkok
De trip door het oude Chanasutr Landconsolidation Area was amazing. In vijfendertig jaar is dit gebied landschappelijk volledig veranderd. Vergelijk het met Flevoland, vlak ná de drooglegging en hoe dit er nu uitziet. Zoiets is hier dus ook gebeurd.
In 1975 was dit gebied zo plat als een pannekoek en je kon kijken zo ver het oog reikte. Hier en daar een enkele suikerpalm, waterbuffels alom. Een stelsel van hoofdirrigatie-en drainagekanalen was aangelegd onder leiding van de Royal Irrigation Department (de Thaise Rijkswaterstaat, maar nog iets machtiger). Her en der werkten zware machines aan het “levellen” en inrichten van tertiaire vakken. Dit alles volgens het in de Nederlandse polders zo bekende ruitenpatroon en met behulp van het Nederlandse Ilaco (International Landconsolidation Consultants). Op een aantal plaatsen werd al een tweede rijstoogst geteeld, geheel overeenkomstig de bedoeling van de Landconsolidation. Plattelandswegen waren in het algemeen van zand/gravel. De bevolking woonde in small settlements, hier en daar stond een tempel. Alle karakteristieken van “nieuw land”, “land in wording”.
Die landschappelijke aanblik is totaal veranderd. Nog steeds is het gebied uiteraard zo plat als een pannekoek, maar je ziet het niet altijd meer ten gevolge van de sterk uitgebreide bebouwing, de volgroeide bossages hieromheen, agro industriele complexen, loodsen, schuren, winkels en winkeltjes, showrooms voor auto's en landbouwvoertuigen, etc. Hoogspanningsmasten doorsnijden de rijstvelden. De indertijd zorgvuldig aangelegde inlaatwerken voor de tertiaire irrigatiekanalen (voor de liefhebber: “Constant Head Orifices”) zijn vrijwel allemaal out of order. Het water wordt nu opgepomt door mobiele, door tractoren of losse motortjes aangedreven, buispompen. You see them everywhere. Plattelandswegen zijn voorzien van betonnen platen (ge-betonneerd zegt Marijke), provinciale wegen ge-upgraded en de provinciehoofdsteden (het Chanasutr project bestreek 5 provincies) zijn minimaal 4-baans verbonden. En wát een verkeer rijdt hier rond...! Opvallend ook de vele nieuwe (en grote) tempelcomplexen (met zittende, staande en liggende buddha's) en de Manam Noi Kiln archeologische opgravingssite waar sinds 1988 een aantal eeuwenoude ceramische ovens uit “de Ayutthaya periode” van het oprukkende irrigatie-en wegengeweld worden gered (archeologie deden we in 1975 nog niet aan). Overal langs de wegen goede en leesbare (want ook in het Engels gestelde) informatie over toeristische attracties van het gebied. Kwa regional branding lijkt het hier wel Frankrijk!
De waterbuffel is geheel verdwenen uit het landschap. Wel, as in the old days, heb ik op één plek en héél in de verte, een groepje, in het blauw geklede landarbeidster gezien, in de groene rice fields, tussen de wapperende, witte vogelverschrikvlaggen.
In 1975 was dit gebied zo plat als een pannekoek en je kon kijken zo ver het oog reikte. Hier en daar een enkele suikerpalm, waterbuffels alom. Een stelsel van hoofdirrigatie-en drainagekanalen was aangelegd onder leiding van de Royal Irrigation Department (de Thaise Rijkswaterstaat, maar nog iets machtiger). Her en der werkten zware machines aan het “levellen” en inrichten van tertiaire vakken. Dit alles volgens het in de Nederlandse polders zo bekende ruitenpatroon en met behulp van het Nederlandse Ilaco (International Landconsolidation Consultants). Op een aantal plaatsen werd al een tweede rijstoogst geteeld, geheel overeenkomstig de bedoeling van de Landconsolidation. Plattelandswegen waren in het algemeen van zand/gravel. De bevolking woonde in small settlements, hier en daar stond een tempel. Alle karakteristieken van “nieuw land”, “land in wording”.
Die landschappelijke aanblik is totaal veranderd. Nog steeds is het gebied uiteraard zo plat als een pannekoek, maar je ziet het niet altijd meer ten gevolge van de sterk uitgebreide bebouwing, de volgroeide bossages hieromheen, agro industriele complexen, loodsen, schuren, winkels en winkeltjes, showrooms voor auto's en landbouwvoertuigen, etc. Hoogspanningsmasten doorsnijden de rijstvelden. De indertijd zorgvuldig aangelegde inlaatwerken voor de tertiaire irrigatiekanalen (voor de liefhebber: “Constant Head Orifices”) zijn vrijwel allemaal out of order. Het water wordt nu opgepomt door mobiele, door tractoren of losse motortjes aangedreven, buispompen. You see them everywhere. Plattelandswegen zijn voorzien van betonnen platen (ge-betonneerd zegt Marijke), provinciale wegen ge-upgraded en de provinciehoofdsteden (het Chanasutr project bestreek 5 provincies) zijn minimaal 4-baans verbonden. En wát een verkeer rijdt hier rond...! Opvallend ook de vele nieuwe (en grote) tempelcomplexen (met zittende, staande en liggende buddha's) en de Manam Noi Kiln archeologische opgravingssite waar sinds 1988 een aantal eeuwenoude ceramische ovens uit “de Ayutthaya periode” van het oprukkende irrigatie-en wegengeweld worden gered (archeologie deden we in 1975 nog niet aan). Overal langs de wegen goede en leesbare (want ook in het Engels gestelde) informatie over toeristische attracties van het gebied. Kwa regional branding lijkt het hier wel Frankrijk!
De waterbuffel is geheel verdwenen uit het landschap. Wel, as in the old days, heb ik op één plek en héél in de verte, een groepje, in het blauw geklede landarbeidster gezien, in de groene rice fields, tussen de wapperende, witte vogelverschrikvlaggen.
-
23 Februari 2011 - 10:57
Jeanine:
Heb er weer van genoten (van tekst en foto's)! -
24 Februari 2011 - 10:02
Wim En Annet:
Tijdens jullie tochtje naar de waterbuffel is ons 4e kleinkind geboren, hij heet Job en weegt 7pond Alles is goed met moeder/vader kind en broertje.Zoals ik zag hebben jullie dit tripje op de fiets gemaakt, zo zie je natuurlijk nog veel meer. De foto's zijn ook erg leuk. die bank vind ik wel erg bijzonder, zou niet gek staan bij ons in de voortuin.Nou luutjes het ga jullie goed. Dikke knuffel en groetjes vanuit vlaardingen. -
25 Februari 2011 - 16:42
Rem:
vanuit een nevelig en koud (gisteren nog wit bedekt) Amstelveen lezen we met genoegen jullie poezie en proza. Zo lijkt de wereld toch heel klein. Gelukkig is de reis niet naar Libie gegaan, dan zaten we hier wat minder rustig. Hartelijke groet van Rem, Isja, Sies en Jan -
26 Februari 2011 - 22:30
Irene:
Tjee, ik kan me voorstellen dat jullie 'geschokt' zijn bij het 'doorwaden' van een gebied dat jullie 30 jaar geleden ook bezochten. Misschien in die 30 jaar 'toch té ver af' om zo'n grote verandering te begrijpen? Wel jammer trouwens van die waterbuffel, die uit het landschap verdwenen is! Liefs, Irene -
27 Februari 2011 - 14:11
Ellen, Marcel, Tijs:
Net terug van een weekje Maison Quartier, met prachtig korte-broeken-weer (!), heerlijk noestige arbeid en lekker aankoetelen op ons landje. Tijs is vanochtend ook teruggekeerd van een weekje snowboarden in Oostenrijk en die ligt nu uitgeteld te snurken op de bank. Nu heerlijk (?) alle email bekijken en leuk (!) twee nog niet gelezen reisverslagen + foto's van jullie. Af en toe maak ik er een print van met een paar mooie foto's van jullie en stuur ik die door naar Moe. Blijft ze ook een beetje op de hoogte van jullie reis. Veel liefs vanuit een ontzettend vies, grijs en nat (!!) Groningen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
