Thailand in black and white

De tyfoon in Zuid-China zwiept drie dagen achter elkaar regen over een groot deel van Thailand. In Chiangrai blijft de temperatuur overdag steken op 13 graden Celcius, twintig graden lager dan normaal in deze tijd van het jaar. Met andere woorden we hebben een paar dagen bijzonder weinig gedaan. Wel goed uitgerust en, net als de Thai, blij dat de warmte langzamerhand terugkeert. Mrs. Tim is ook opgelucht. Zij is de eigenares van het Baan Bua Guesthouse, een oase van rust, met een mooie palmentuin, hier midden in het redlight district van de stad. Zaterdagmiddag zegt ze: “I am free this afternoon, if you want I can show you the blackhouse”. The blackhouse (officieel het “House of the National Artist”) is een project van de in Chiangrai geboren kunstenaar Thawan Duchanee. Feitelijk een park gelegen op een heuvelrand en bestaande uit een groot aantal zwarte houten gebouwen en enkele white stone buildings. Alles gevuld met kunstvoorwerpen. Verspreid over het gebied zitten 60 jonge artiesten te werken. Morgen wordt hun werk beoordeeld in het reusachtige zwarte tempelachtige hoofdgebouw waarin ook veel real teak is verwerkt. De beste 10 mogen naar Italie. Ondanks de naderende deadline maken ze allemaal tijd om vriendelijk met ons een praatje te maken. Ze blijken uit alle delen van het land te komen. Thawan Duchanee zelf heeft zich gespecialiseerd in dode dingen en zwarte kleuren (zwart gemaakte waterbuffelhoorns gebruikt o.a.als stoelleuning, black crodolile skins, runderschedels, reusachtige skelet van een walvisachtige, black and white paintings). Volgens Tim gaat het hier om uitbeelding van de budhistische gedachte van dood en wedergeboorte.
Diezelfde gedachte blijkt ten grondslag te liggen aan de “white temple” waar ze ons de volgende dag mee naar toeneemt (“I have holiday today, if you want I can show you the white temple”). De officiele naam (Wat Rong Khun) suggereert dat het om een echte tempel gaat, maar in werkelijkheid is dit het levensproject van de eveneens in Chiangrai geboren Chalermchai Kositpipat. Het wit van het enorme, in een rijstvlakte gelegen, complex plus het opgelegde glas schittert ons al van verre tegemoet. In het hoofdgebouw zijn leerlingen de muur aan het beschilderen met budhistische motieven vermengd met westerse elementen. Het totale project is over 90 jaar gereed en moet een “world heritage” worden zoals Angkor Wat. Het mooist vond ik zelf de kleurrijke schilderijen die tentoongesteld zijn in de afzonderlijke “Hall of Masterworks”.
Uit alles blijkt dat de white temple een stuk commercieler van opzet is dan de blackhouse. De grote parkeerplaats voor touringcarbussen, de kraampjes rondom het complex, de merchandising van “white temple gadgets” plús het feit dat de tempel aan de snelweg is gelegen met aan de overkant een motel in aanbouw geeft het project van Chalermchai een Eftelingachtige indruk. In ieder geval een stuk minder relaxt dan de blackhouse.
Na de twee bezoeken moet ik denken aan onze vriend Mr. Shan uit Tak, die in de avonduren aan zijn proefschrift werkt (“another 4 year to go”). Onderwerp van zijn studie is: Influence of budhism on contemporary Thai culture & art. We nemen aan dat hij de blackhouse en de white temple ook bij zijn onderzoek betrekt. Zal het hem eens per mail vragen. Voor de écht geinteresseerden zie www.thawanee-duchanee.com en www.watrongkhun.com en een artikel in Time Magazine van 25 mei 2009 getiteld: Thailand in black and white.

N.B.Gebruik onderstaande link om het foto-album van de "Black House", "Baan Bua" GuestHouse en de "White Temple" op de facebook-pagina van Marijke te bekijken {ik hoop dat die voor iedereen werkt!?!}:

http://www.facebook.com/album.php?aid=2078593&id=1082716084&fbid=1696670531592